Αν κάποιος εξωγήινος άνοιγε ξαφνικά τα σόσιαλ και διάβαζε τα ποστς μας, θα πίστευε πως όλοι οι άνθρωποι είναι υπέροχοι. Μετά θα διάβαζε τα comments από κάτω και θα πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί και σαλταρισμένοι. Είναι ο ίδιος άνθρωπος στο ποστ και στα σχόλια; Ναι, είναι, γιατί απόλυτα κακοί και απόλυτα καλοί υπάρχουν μόνο στα παραμύθια, ενώ στην πραγματική ζωή ο άνθρωπος είναι ένα κράμα από χιλιάδες ψυχολογικές ελλείψεις που έχει από παιδί και προσπαθεί επιτυχημένα ή αποτυχημένα να διαχειριστεί ως ενήλικας. Όσοι είμαστε ενήλικες, οφείλουμε να ξέρουμε, πως όσο κι αν φωνάζεις στα κοινωνικά δίκτυα, αυτό που είσαι πραγματικά, βρίσκεται στην καθημερινότητά σου, στο πώς μιλάς, στο πώς κινείσαι, στο πώς λειτουργείς. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα θελήσουμε να υποδείξουμε σε κάποιον πως να δείξει το μεγαλείο της ψυχής του, και να μετρήσουμε αν το έχει μεγαλύτερο το μεγαλείο του από το δικό μας, είναι καλό να κάνουμε λίιιιγες ερωτησούλες στον εαυτό μας όπως: Χαίρομαι όταν κάποιος διπλανός μου έχει επιτυχία; Λυπάμαι όταν κάποιος διπλανός μου περνάει δύσκολα; Κάνω κάτι για τον βοηθήσω; Ακούω τι πραγματικά μου λέει; Σέβομαι την άποψή του ακόμα κι αν διαφωνώ; Μπορώ να την ακούσω χωρίς να τον ειρωνευτώ /υποτιμήσω/ βρίσω; Έχω επίγνωση ότι μπορεί να είναι εξίσου πολύτιμη με τη δική μου; Μπορώ να μη βάλω ταμπέλα στον διπλανό μου ανάλογα με το τι πιστεύει, αλλά να του επιτρέψω να είναι πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα ακόμα κι αν αυτό με ταράζει, γιατί εγώ ας πούμε θέλω να βλέπω μόνο ένα; Μιλάω στο διπλανό μου απλώς για να δω τι κάνει και όχι μόνο όταν θέλω κάτι απ' αυτόν; Μήπως είμαι παγιδευμένος σε δίπτυχα σαπουνόπερας π.χ. φτωχός και κακομοίρης = καλός άνθρωπος / πετυχημένος και πλούσιος = κακός άνθρωπος ή τάδε κομματική ιδεολογία = καλός άνθρωπος, άλλη κομματική ιδεολογία =κακός άνθρωπος; Γράφω μόνο όταν είναι να πω κάτι αρνητικό για έναν άνθρωπο ή για ένα γεγονός; Γιατί μου δημιουργεί τόσο θυμό το να μη συμφωνεί ο διπλανός μου με όσα πιστεύω; Γιατί μου δημιουργεί τόσο θυμό το να έχω εντελώς διαφορετική αντίληψη απο τον διπλανό μου για ένα συμβάν; Γιατί μου δημιουργεί τόσο θυμό όταν κάποιος είναι πιο πετυχημένος από μένα; Μήπως νοιάζομαι πιο πολύ για κάποιον που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης, παρά για τον διπλανό μου, γιατί είναι πιο εύκολο και δε θα χρειαστεί να το αποδείξω παρά μόνο μέσω λέξεων; Γενικά με νοιάζει πραγματικά κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό μου και τα πιστεύω μου;
Με λίγα λόγια, αν πραγματικά θέλουμε να δείξουμε οτι νοιαζόμαστε και για κάτι άλλο πέρα από μας, ας ξεκινήσουμε απο την κατσίκα του γείτονα.
#thinkpig #comic
