Ο κήπος

Έχουμε την τύχη, ενώ βρισκόμαστε σε υπόγειο, να έχουμε μεγάλες τζαμαρίες παντού που βλέπουν σε έναν κήπο με 2 λεμονιές και 2 πολύ όμορφες τριανταφυλλιές και 2 γιασεμιά τεράστια, ο οποίος τους τελευταίους μήνες είχε μετατραπεί σε ζούγκλα. Τον τελευταίο μήνα, δε, γεμίσαμε ζωύφια και κουνούπια και μέλισσες και γενικώς με όλα τα είδη της πανίδας, από τα αγριόχορτα φτερνιζόμασταν από το πρωί ως το βράδυ, σκουπίζαμε και σφουγγαρίζαμε 3 φορές τη μέρα και ξεψυριάζαμε τα σκυλιά γιατί κάθε φορά που βγαίνανε έξω φέρνανε μέσα χώματα, φύλλα και αυτά τα εκνευριστικά, πράσινα μπιρμπιλάκια από τα φυτά που κολλάνε πάνω σου και δεν βγαίνουν με τίποτα. Γενικά ο κήπος τελευταία είχε μετατραπεί πιο πολύ σε μαρτύριο.

Την Τετάρτη φωνάξαμε επιτέλους 3 ( ΤΡΕΙΣ) κηπουρούς που ήρθαν με σακούλες και πριόνια και ηλεκτρικά ξεχορταστήρια και για 3 (ΤΡΕΙΣ) ώρες κοντέψαμε να τινάξουμε τα μυαλά μας στον αέρα από τον θόρυβο και από όλα τα ιπτάμενα ζωύφια που αρχίσανε έντρομα (😉 να πετάνε παντού. Το σιχτίρι που έριξα και στον κήπο και στους κηπουρούς και στην τύχη μου και τα νευρα που είχα δεν χωράνε σε λέξεις.

Την Πέμπτη το πρωί όταν ανοίξαμε τα στόρια και είδα τον κήπο καθαρό συνειδητοποίησα άλλο ένα πρόβλημα που δεν κατάφερνα να αναγνωρίσω τόσο καιρο. Τα τζάμια ήταν γεμάτα σταγόνες από τις λασποβροχές και ουσιαστικά τα βλέπαμε όλα θολά. Βγήκα έξω, έπλυνα τα τζάμια και (μετά από ένα χρόνο σχεδόν) πότισα τα λουλούδια. Όταν ξαναμπήκα στο εργαστήριο κατάλαβα πόσο λάθος ήταν όλα ως τώρα αλλά δεν το έβλεπε καμιά μας, ή και να το παρατηρούσαμε που και που αμέσως το ξεχνούσαμε και συνεχίζαμε να ζούμε με αυτή τη λάθος συνθήκη.

Κάθε ιστορία κρύβει από πίσω και μια αλήθεια (αν θέλεις να κοιτάξεις από πίσω βέβαια). Τί θέλω να πώ;

Στην ιστορία του κήπου υπάρχουν τα εξής δεδομένα: 1.μερικά όμορφα πράγματα (τα λουλούδια) που δυστυχώς ο χρόνος βοήθησε και τα έπνιξαν όλα τα αγρια χόρτα που φυτρώσαν τριγύρω με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τα πλησιάσουμε και να τα χαρούμε παρόλο που αυτά συνέχιζαν όλο αυτόν τον καιρό να είναι εκεί, 2.τα τζάμια μπροστά μας που είχαν θολώσει και δεν βλέπαμε την τύφλα μας και 3.οι κηπουροί που τους φωνάξαμε για βοήθεια και καθάρισαν το τοπίο και φρόντισαν τον κήπο. Τί θέλω να πω;

Θέλω να πω πως καμιά φορά στην ζωή έχουμε όμορφα πράγματα μπροστά μας που τα αγαπάμε και μας φτιάχνουν το κέφι αλλά όταν περνάει ο χρόνος χωρίς να κάνουμε το απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα στην ζωή μας αυτά κρύβονται από άλλα λιγότερο όμορφα πράγματα που δεν μας δίνουν χαρά αλλά πολλές φορές μας προκαλούν και δυσκολίες. Και ενώ “βλέπουμε” και προχωράμε στη ζωή, καμιά φορά τα γυαλιά μας και τα μάτια μας χρειάζονται ξεθόλωμα για να δούμε και να εκτιμήσουμε την κατάσταση όπως είναι. Και εκεί, καλό είναι, να ζητάμε βοήθεια από τους ειδικούς (καμιά φορά είναι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι που μας βλέπουν πιο καθαρά από όσο εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό και καμιά φορά είναι οι ψυχολόγοι).

Και ποτέ η δουλειά που θα κάνει ο άλλος που του ζητάς να σε βοηθήσει δεν φτάνει για να σου αλλάξει την οπτική, πρέπει κι εσύ μόνος σου να κάνεις έναν κόπο όπως στην παραπάνω ιστορία που χρειάστηκε να πλύνουμε τα τζάμια. Και μην νομίζετε πως αυτή είναι μια δουλειά που την κάνεις άπαξ και ξεμπερδεύεις, οι κήποι όπως και τα κεφάλια μας χρειάζονται συχνά πυκνά καθάρισμα και πολλή πολλή φροντίδα μόνιμα.

Στα καλά νέα όμως, μετά το ξεσκαρτάρισμα και τον κόπο και την φασαρία έρχεται ένα πρωινό που κοιτάς γύρω σου και βλέπεις καθαρά τί υπάρχει εκεί, τί άλλο μπορείς να φτιάξεις, και μπορείς πλησιάσεις τα όμορφα πράγματα και να τα χαρείς και να τα βάλεις σε ένα βάζο και να τα κουβαλάς παντου μαζί σου!

  • Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι.