Περνάμε μία περίοδο αρκετά μπλοκαρισμένη σε σχέση με το πώς να επικοινωνήσουμε. Άλλοτε γιατί δεν ξέρουμε τι να πούμε, άλλοτε γιατί νιώθουμε ότι θα πούμε ξανά το ίδιο, άλλοτε γιατί νιώθουμε οτι δεν θα ενδιαφέρει κανέναν, άλλοτε γιατί πολλά αστεία που λέμε μεταξύ μας δεν επιτρέπονται δημόσια, άλλοτε γιατί φοβόμαστε την απόρριψη, άλλοτε γιατί το μόνο που θέλουμε είναι να ζήσουμε δίπλα στη θάλασσα και να μην ακούγεται τίποτα.
Ψάχνουμε τον τρόπο να χωρέσουμε τη ζωή δίπλα στη θάλασσα και το αιώνιο καλοκαίρι μέσα σ’ αυτό το σπίτι που λέγεται Think Pig. Στο σπίτι μας.
Για να μπορέσεις να συνεχίσεις, χρειάζεται να γυρνάς πίσω και να θυμάσαι πώς ξεκίνησες, την πρώτη χαρά, την πρώτη λύπη, την πρώτη απόρριψη. Τις αναφορές που είχες τότε και όσες απέκτησες στην πορεία. Ποιες έμειναν ίδιες και πώς εντάχθηκαν μέσα στο έργο σου; Ποιες δε θα εγκατέλειπες ποτέ γιατί είναι αυτό που έγινες σήμερα; Και γιατί δεν είναι ποτέ αρκετός ο χρόνος για όσα θες να κάνεις και όσα έχεις να μάθεις ακόμα;
Σήμερα άκουσα τον Στεφ που είναι 7 χρονών να λέει ‘λατρεύω τη ζωή.’
Ας ξεκινήσουμε από κει. Για όσο χρόνο έχουμε.
