Πάνω από τα σύννεφα υπάρχει ο ήλιος

Υπάρχουν μέρες που νιώθω αισιόδοξη, μπορώ και βλέπω το φως, βλέπω καθαρά και άλλες που νομίζω ότι έχει κατέβει ένα σύννεφο και ετοιμάζεται να με καταπιεί, εκείνες οι μέρες που όλα ξαφνικά θολώνουν. Ένας φίλος μου που ταξίδευε πολύ με αεροπλάνο έλεγε ότι και στην χειρότερη κακοκαιρία, αν περάσεις πάνω απο τον καιρό, αν μπεις μέσα στα σύννεφα και τα διαπεράσεις τότε ξαναβλεπεις το ήλιο και ο καιρός καθαρίζει. Ένας ψυχολόγος σε ένα ντοκιμαντέρ που έβλεπα προχτές έλεγε περίπου το ίδιο για την ίδια τη ζωή. Ότι δηλαδή υπάρχουν εκείνες οι μέρες που νιώθεις ένα πυκνό σύννεφο πάνω από το κεφάλι σου και δεν μπορείς να δεις το φως, νιώθεις αδύναμος, νιώθεις απελπισμένος ενδεχομένως, γενικά υπάρχουν εκείνες οι μέρες που η πραγματικότητα σε πλακώνει και σε διαλύει και είναι όλα σκατά και αυτό είναι πολύ οκ. Αυτό που πρέπει, έλεγε, να κάνουμε είναι να καταφέρουμε να διαπερασουμε το σύννεφο, να πετάξουμε πάνω από τον καιρό που έλεγε και ο φίλος μου. Πώς το κάνεις αυτό; Αν κλείσεις τα μάτια σου και προσπαθήσεις, λέει, να συγκεντρωθείς για λίγο και να πεις φωναχτά 5 πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων, όσο μικρά κι αν είναι, για την ακρίβεια όσο πιο μικρά και ασήμαντα τόσο το καλύτερο, και μετά βρεις αλλά 5 που δεν θα τα φωνάξεις και μετά αλλά 5 και άλλα 5 και είσαι πραγματικά συγκεντρωμένος σε αυτή σου την προσπάθεια να βρίσκεις για λίγο πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων που τα έχεις και σε κάνουν να νιώθεις λίγο καλύτερα μέσα στη μέρα ή τον χρόνο γενικά αρχίζει σιγά σιγά το σύννεφο να αραιώνει,να μαλακώνει, μέχρι που ανοίγει και φαίνεται η πρώτη ηλιαχτίδα. Αν συνεχίσεις την προσπάθεια θα δεις ξανά τον ήλιο και η μέρα θα φτιάξει. Γιατί ο ήλιος βρίσκεται πάντα από πάνω και λάμπει πάντα.